Kolmanskop en Lüderitz

Vanmorgen zijn we eerst op zoek gegaan naar wilde paarden. Er is een plek in de Namibwoestijn waar die voorkomen, een kleine 20 km van onze lodge. We hadden mazzel: een groepje van een paard of tien naderde vanuit de verte de drinkplaats, waar wij ons hadden opgesteld. Een magnifiek gezicht om die beesten in het wild te zien! We hebben dan ook heel wat foto's gemaakt en dan blijkt een goede telelens een geweldig hulpmiddel.
Daarna door naar Kolmanskop, een verlaten mijndorp waar aan het begin van de vorige eeuw driftig naar diamanten werd gezocht. Het dorp is nu verlaten en wordt langzaam maar zeker opgeslokt door het zand van de Namibwoestijn. Een zeer enthousiaste gids verraste ons met een erg informatieve rondleiding en met een fenomenale vertolking van het eerste couplet van "Hallelujah", de grote hit van Leonard Cohen. Wat ons betreft een kippenvelmoment! Daarna konden we foto's maken van wat er nu nog is: gebouwen als een ziekenhuis, school, woningen, winkels die allemaal vol zand staan. Hier helpt geen stofzuigen meer... Maar toch... ook hier vind je schitterende plantjes die blijkbaar overleven in deze zandmassa en die je soms met prachtige bloemetjes tegemoet stralen.
Daarna door naar Lüderitz, een havenplaats in een uithoek van Namibië. Geluncht in een prachtig hotel en vervolgens werden we rondgeleid door een gids, een bewoonster van de stad, die al haar hele leven daar woont. Eerlijk gezegd moet je daar niet aan denken, want erg gezellig is de plaats niet, hoewel er wel een paar mooie huizen staan uit de tijd dat de Duitsers het hier voor het zeggen hadden.
Daarna weer terug door de prachtige Namibwoestijn. Heel anders dan het landschap van de voorbije dagen. De hoofdkleur is okerachtig en de enorme vlaktes met de heuvels op de achtergrond zien er fenomenaal uit. Het lijkt wel of het landschap naarmate we verder in Namibië komen steeds mooier wordt.