Naar het Waterberg Plateau

Nog nauwelijks bekomen van de overweldigende indruk die Etosha op ons heeft gemaakt, stond vandaag alweer iets moois op het programma. Eerst een rit naar een lodge bij het Waterberg Plateau en daarna een gamedrive bovenop datzelfde plateau. We hoefden dit keer niet al te vroeg weg, want de afstand van vandaag bedroeg "slechts" ruim 200 km. We hebben een koffiestop gemaakt in Otjiwarongo, waar ook gepind kon worden, en zijn daarna doorgereden naar het Nationaal Park Waterberg Plateau. Dit is één van de nieuwste nationale parken in Namibië. De dieren die er leven kwamen daar oorspronkelijk niet voor, maar zijn daarnaartoe verhuisd voor een "breeding project", dus om voor nageslacht te zorgen. Het gaat hierbij vooral om neushoorns (de zwarte en de witte) en buffels. Maar ook giraffen en allerlei antilopesoorten leven er nu.
Waterberg Plateau bestaat uit zgn. petrified dunes, versteende zandduinen dus. De rotsen zijn bikkelhard en vertonen allerlei scheuren, wat het geheel een bijzonder aanzicht geeft. De omgeving ligt op 1500 meter boven zeeniveau, maar het feitelijke plateau is een serie aaneengeschakelde tafelbergen die samen een kleine 50 km lang en 16 km breed zijn. Ze steken 200 meter uit boven het omringende landschap. Via een steile weg kun je naar boven en daar is het zo goed als vlak. Net als bij Etosha bezoek je bij zo'n drive met name de waterholes, in de hoop dieren te zien. Bij de eerste hole zagen we een paar buffels, maar die hadden al snel door dat wij in de uitkijkhut zaten en dat had tot gevolg dat ze ervandoor gingen. Bij de tweede hole hadden we meer geluk: een enorme kudde van rond de 35 buffels kwam stukje bij beetje drinken. Ook een giraffe gaf acte de présence en op de achtergrond kwamen nog twee elandhindes kijken. Die durfden echter niet te drinken te midden van de buffels.
's Avonds hadden we dan de afscheidsmaaltijd in het restaurant van de lodge. Daar hoorden wij van onze reisleidster dat zijzelf en Elwin, de chauffeur van de bus, al hun geld waren kwijtgeraakt door een inbraak die werd gepleegd in hun lodge tijdens de middagdrive in Etosha Park. Diep triest, zeker voor Elwin, want zijn inkomen bestaat voor een groot deel uit wat hij krijgt als fooi voor bewezen diensten. Gelukkig hadden wij flink wat geld voor beiden ingezameld, zodat Elwin toch gewoon kerst kan vieren met vrouw en kinderen. Verder was het afscheidsmaal erg gezellig, een heuse braai, waarbij nog weer eens bleek dat we een uitzonderlijk leuke groep hebben, waarin iedereen zich meer dan thuis voelt.