Terug naar de kust...

Kilometerstand: 3394 km

Vandaag zijn we na het ontbijt naar het meest westelijke puntje van Spanje gegaan: kaap Finistère, of zoals ze hier zeggen: cabo Fisterra. Het woord Fisterra betekent letterlijk "het einde van de wereld". De Spanjaarden wilden iedereen graag doen geloven dat dit de meest westelijke punt van heel Europa is, maar inmiddels weten we beter. De meest westelijke punt van Europa ligt in het zuiden van Portugal: cabo Sâo Vicente.

De eerste stop was in het plaatsje Corcubión, een prachtig gelegen plaatsje aan een grote inham van de Atlantische Oceaan. De kust kent hier trouwens heel veel van die inhammen, die wel wat doen denken aan de fjorden in Noorwegen. We hebben het plaatsje bekeken en zijn in de kerk geweest. Deze ligt op de route die de pelgrims afleggen als ze Santiago de Compostella hebben bezocht. Eigenlijk is Santiago het eindpunt van de camiño, maar van oudsher lopen veel pelgrims door naar kaap Finistère. De traditie wil dat ze, daar aangekomen, dan hun pelgrimskleren verbranden, maar dat mag niet meer van de Spaanse overheid. 

Via het plaatsje Fisterra zijn we naar de kaap gereden, die nog zo'n 3,5 kilometer verder ligt. Vanaf de kaap heb je een machtig uitzicht op zee en op de omliggende baaien. Er is een vuurtoren, die niet eens vreselijk hoog is, maar die bij alle schepen wel bekend is. En op die kaap staat dan een zuil die het officiële einde van de camiño aangeeft: de jacobsschelp staat er op en de aanduiding "km 0,000". Een teken dat het echt klaar is. Uiteraard wordt deze zuil honderden keren per dag gefotografeerd.

Overal waar je hier rijdt, zie je merkwaardige huisjes op hoge poten, zodat ze van de grond af staan. Deze "huisjes" werden ooit gebruikt voor de opslag van graan. Door ze op stenen poten te zetten kon het regenwater er niet bij komen en werd het graan moeilijk bereikbaar voor muizen en ratten. We hebben er in Corcubión twee op de foto gezet.

Op de terugweg hebben we nog even een stop gemaakt in Fisterra. Daarna zijn we naar het plaatsje Noia gereden, ook gelegen aan een baai. Maar daar waren de winkels wel open, maar je kon in het plaatsje een kanon afschieten zonder iemand te raken. Op een terrasje hebben we wat gedronken en daarna zijn we doorgereden naar het plaatsje Muros, ook al aan een baai gelegen. Een mooi gelegen dorpje met flink wat horeca die open was. Wij wilden er wat eten, maar de keukens gaan hier pas op zijn vroegst om acht uur 's avonds open. Tot die tijd kun je alleen maar drank bestellen. En om nou anderhalf uur door het dorpje te lopen, of ons vol te gooien met frisdrank werd ons echt wat te gortig. En dus zijn we teruggereden naar ons hotel en hebben vanavond een empanada met kip gegeten op het terras van een restaurantje niet zo ver van ons hotel. Morgen wacht Portugal...