Ho Chi Minh City en Cu Chi

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten met de hele groep in een klein tentje bij een van de marktjes. Daar wordt iedere dag vers voedsel bereid en dat levert dus geen darmproblemen op.

Vanmorgen zijn we om kwart voor zeven vertrokken naar het Cu Chi complex. Dit is een soort openluchtmuseum, waar je kunt zien hoe de Vietcong destijds de Amerikanen bestreden. Ze deden dat vanuit zelf gegraven tunnelcomplexen, die zeer kunstig in elkaar zaten. En die vreselijk nauw waren! Speciaal voor Europese en Amerikaanse toeristen is er bij het Cu Chi complex een gangenstelsel gegraven dat wat breder is dan de originele tunnels, want anders passen de meesten van ons er niet in. Er werden vaak drie of vier lagen onder elkaar gemaakt in de bikkelharde bodem, waarin 10 man op een dag niet meer dan een meter diep konden graven. Ook werden er afschuwelijke boobytraps en valkuilen getoond, die allemaal bedoeld waren om de vijand te doden.

Toen we tussen de middag weer terug waren in de stad kregen we pho aangeboden door de plaatselijke agent. Pho is het nationale gerecht in Vietnam. Het is een soep met veel verse groente en je kunt kiezen of je de kip-, de beef- of de vegetarische versie wilt hebben. Daarna zijn we met een deel van de groep de stad in gegaan om de "highlights" te bekijken. Het centrum heeft prachtige, brede boulevards met veel bomen en planten en ademt daardoor een koloniale Franse sfeer. We hebben de Notre Dame gezien, die momenteel net als haar Franse naamgenoot in de steigers staat. Oude huisjes en hypermoderne flats en wolkenkrabbers staan kris-kras door elkaar en daar tussendoor op straat zie je ontelbare hoeveelheden auto's en vooral brommers. Een heksenketel, maar wel een gezellige! Hele gezinnen zitten op zo'n brommertje. We zagen zelfs een vrouw die achterop zat en ondertussen haar baby de borst gaf...

Met een paar mensen zijn we vervolgens naar de 49ste verdieping van de Bitexco Financial Tower geweest. Vanaf die hoogte heb je een prachtig uitzicht over de stad en zie je eigenlijk pas goed hoe enorm groot die is en hoe de Saigonrivier zich door de stad slingert. Ook zie je, als je zo hoog staat, dat er een behoorlijke smog boven de stad hangt. Via een paar lokale marktjes, waar werkelijk van alles te koop is, zijn we teruggegaan naar ons hotel. Het is weer een heerlijke dag geweest, maar een douche voor het eten is toch wel het minste dat we nu willen... Eten doen we in hetzelfde eettentje als gisteren  want ze hebben daar goed eten en een lekker plaatselijk biertje. En als je dan uiteindelijk na afloop met z'n tweeën 175.000 dong moet betalen dan realiseer je je op de terugweg opeens dat je voor 7 schamele euro's met z'n tweeën heel lekker hebt gegeten...