De Mekongdelta

Er zijn 54.000.000 brommers in Vietnam tegenover 2.000.000 auto's. Dat merk je niet alleen in de stad, maar ook als je over de snelweg naar de Mekongdelta rijdt. Je rijdt dan over een zesbaans weg met aan iedere kant drie rijstroken. De bus en de vele vrachtauto's rijden zoveel mogelijk op de linkerbaan, want dan heb je het minste last van de brommertjes die op de meest rechtse baan rijden. Rechts inhalen is hier heel gewoon en ook toegestaan. Er mogen twee personen op een brommer, maar heel vaak zitten er drie of vier op, meestal gezinnen met kinderen. De ouders dragen vaak een helm en de kinderen vaak niet. Men gelooft hier namelijk dat de god van de dood niet zoveel om kinderen geeft...

Tijdens de rit naar de delta kom je langs heel veel rijstvelden, die in sommige gevallen op dit moment niet die mooie diepgroene kleur hebben. De oogst is net geweest en dan zien de velden er wat minder fotogeniek uit. In de velden zie je heel vaak graven van voorouders. De mensen willen het liefst op hun rijstveld begraven worden en dat gebeurt dan ook regelmatig, hoewel de overheid dat probeert te ontmoedigen. De graven zijn net allemaal weer geschilderd en zien er in veel gevallen mooi uit. Dat schilderen gebeurt op drie momenten in het jaar, waarvan het Chinese nieuwjaar er een is. Vandaar...

Na een gezellige koffiestop en een bezoekje aan een Cao Dai tempel zijn we in de delta op een boot gestapt. De Cao Dai religie heeft in de Mekongdelta veel aanhangers. Het is een combinatie van verschillende religies: boeddhisme, confucianisme, christendom. Iedereen kan er terecht. Met de boot zijn we de Mekong opgevaren, met zijn drijvende marktjes en zijn vrachtvervoer. Heerlijk in het zonnetje met diverse stops om dingen te bekijken. Er zitten langs de oevers en op de eilandjes allerlei kleine bedrijfjes. We zijn bij een snoepjesmakerij geweest, bij een bedrijfje waar rijstpapier wordt gemaakt dat eetbaar is. Erg leuk! We hebben een lunch gehad van olifantsoorvis en heerlijk fruit. Tenslotte nog een fietstochtje gemaakt op een van de eilandjes op een fiets die die naam nauwelijks verdiende... maar dat maakte het niet minder leuk. Terug in HCMC hebben we lekker in het hotel gegeten met een paar andere mensen uit onze groep. Daarna geprobeerd om de spullen weer zoveel mogelijk in de koffer te krijgen, want morgen verlaten we HCMC om naar een strandresort te gaan dat een 350 km noordelijker ligt.

We plaatsen wat foto's op het blog die met de telefoon gemaakt zijn, want de foto's die we met onze camera's maken kunnen we nog niet overzetten. Dat komt waarschijnlijk als we thuis zijn.