Een stukje geschiedenis van Namibië

De eerste bewoners van Namibië waren de San, ook wel bekend als de Bosjesmannen. Zij woonden al voor het begin van onze jaartelling in dit land. Zij leefden als nomaden en aten fruit, noten en plantenwortels en jaagden op antilopen. Na verloop van tijd kwamen andere stammen het gebied bevolken: de Ovambo en de Kavango.

Rond het begin van onze jaartelling vestigden de Nama en de Khoikhoi zich langs de Oranjerivier in het zuiden van het land. Daarna volgden de Damara en, in de 17de eeuw, de Herero. Die laatsten, een volk van schaapherders, vestigden zich in het noorden van het land. Later trokken ze meer naar het midden, waar de Damara woonden. Degenen die achterbleven in het noorden werden Himba genoemd, wat “bedelaars” betekent in de taal van de Ovambo.

Aan het eind van de 15de eeuw zetten de eerste Europeanen voet aan wal in Namibië. Het waren de Portugezen, later gevolgd door de Nederlanders. Deze laatsten namen de controle over op Walvisbaai, omdat dit de enige plek langs de Skeleton Coast was, waar een haven gemaakt kon worden.

In de 19de eeuw kregen zowel Engeland als Duitsland belangstelling voor het gebied. De Duitse handelaar Adolf Lüderitz kocht in 1883 een smalle kuststrook van een Nama-stamhoofd, waarvoor hij 10.000 mark en 260 geweren betaalde. Lüderitz adviseerde de Duitse kanselier Otto von Bismarck om het gebied zo snel mogelijk te claimen om de Britten voor te zijn. Bismarck deed dat in 1884 en zo ontstond de Duitse kolonie Duits-Zuidwest-Afrika.

Het kwam al snel tot conflicten met de lokale bevolking. Chief Hosea Kutako, naar wie de nationale luchthaven is genoemd, versloeg in 1904 een Duitse patrouille bij Waterberg. Kutako werd daarmee een belangrijk symbool voor het streven naar onafhankelijkheid voor Namibië. Uiteindelijk werd generaal Lothar von Trotha naar Namibië gestuurd om de orde te herstellen. Hij deed dat met zeer harde hand en doodde ongeveer een derde deel van de Hererobevolking. Deze gebeurtenis kwam bekend te staan als de Namibische genocide. Hosea Kutako overleefde de genocide en stierf in 1970, 100 jaar oud!

In 1915, na de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog, bezette Zuid-Afrika, dat een Brits mandaatgebied was, Namibië. In 1920 werd het land definitief toegewezen aan Zuid-Afrika als mandaatgebied. De door de Duitsers ingevoerde apartheid werd nu bij wet geregeld en voor de oorspronkelijke bevolking werden zogenaamde thuislanden gecreëerd. In de jaren vijftig van de vorige eeuw ontstonden er onafhankelijkheidsbewegingen en in 1978 werd de aanwezigheid van Zuid-Afrika in Namibië door de VN onrechtmatig genoemd. Uiteindelijk werd het land op 21 maart 1990 onafhankelijk. Enkele eilanden voor de kust en Walvisbaai bleven nog wel een kolonie van Zuid-Afrika, maar in 1994 werden deze teruggegeven aan Namibië. Er kwam een democratisch meerpartijensysteem tot stand, met de Swapo als dominerende partij. Sinds 21 maart 2015 is Hage Gottfried Geingob de derde president van het land.

Bron: Wikipedia