Op zoek naar de ware Jacob

Kilometerstand: 3188 km

Vandaag zijn we in Santiago de Compostella gebleven. Na het zeer uitgebreide ontbijt (dit is echt een viersterrenhotel!) hebben we eerst nog wat zitten lezen in ons appartement. Vervolgens hebben we het allerlaatste stuk van de pelgrimsroute naar de kathedraal gelopen; vanaf ons hotel een wandeling van vijf kilometer. Omdat de Camiño Frances, de route die vanuit Frankrijk Spanje inkomt, langs ons hotel loopt, konden we die zonder veel moeite oppakken. Een routebeschrijving is niet nodig, want het is momenteel druk op het pad,. Vooral 's morgens lopen er heel veel mensen langs, allemaal op weg naar dat ene doel. Heel veel mensen lopen slechts een klein stukje, zoals wij, maar wij spraken in de stad ook een Nederlands echtpaar, dat op 20 april vanuit Thorn is vertrokken en vandaag, op 20 juli dus, is aangekomen in Santiago de Compostella. Zij zijn dus precies drie maanden op pad geweest en lopen nog, zoals veel pelgrims doen, door naar Finisterra, aan de Atlantische kust. Dat is een tocht van ongeveer 80 kilometer.

Je kunt er van alles van vinden, maar feit is dat deze pelgrimage al sinds ongeveer het jaar 900 wordt gelopen. En dat allemaal omdat het gebeente van de apostel Jacobus op een wonderlijke manier in Santiago zou zijn aangekomen. Iedereen loopt de tocht met een eigen doel: dat kan een stuk bezinning zijn, of gewoon omdat je het leuk vindt of omdat je een andere, persoonlijke reden hebt om deze tocht te lopen. De stad vaart er wel bij, want het barst er van de winkeltjes, die allerlei snuisterijen verkopen die iets met deze tocht te maken hebben: wandelstokken, t-shirts, jacobsschelpen, beeldjes van Jacobus, noem maar op. De een zal het een circus vinden; wij vonden het toch best wel indrukwekkend om een keer gezien te hebben.

En dan hebben we het nog niet over de kathedraal gehad... De gebouwen hier zien er aan de buitenkant wat verweerd uit, maar wat een enorme pracht en praal zie je als je in de kerk bent. De kathedraal is een van de grootste van Spanje. Het interieur is ronduit zeer, zeer indrukwekkend. Heel veel goud, prachtige beelden en natuurlijk dat enorme wierookvat, dat door acht mannen heen en weer geslingerd wordt tijdens een jubeljaar. Nu hing het stil, maar zelfs dan is het indrukwekkend. Behalve het hoofdaltaar heeft de kerk ook een paar kleinere kapellen en die zijn ook al zeer de moeite van het bekijken waard. Er is een ruimte waar mensen in gebed kunnen gaan en daarvan wordt door velen gebruik gemaakt. Er is een priester, die jou de biecht kan afnemen en op gezette tijden kan dat zelfs in het Engels, Frans en Italiaans!

Om bij de overblijfselen van de apostel te komen moet je via een andere ingang een heel nauw poortje door. Je komt dan bij een nis en in de verte staat er een grote zilveren kist, waarin de de restanten van de apostel zouden liggen. De kist is dicht, dus je moet maar geloven dat het allemaal is zoals er beweerd wordt. Maar is dat nou juist niet waar geloven echt om draait?

Na een kleine maaltijd in de stad zijn we weer teruggelopen naar ons hotel. Dat was lastiger, want de pelgrims lopen vooral 's morgens als het nog niet zo warm is. Kortom, wij liepen dus verkeerd en moesten even zoeken, voordat we weer op het goede pad zaten. Bij het hotel gekomen hebben we heerlijk in het zonnetje op ons balkon gezeten. Ach, en die ware Jacob, die hebben we allebei al bijna 50 jaar geleden gevonden...