Weer thuis

Het blijft toch altijd weer vervelend: vijf uur lang opgevouwen in een vliegtuig zitten. Natuurlijk, als je ver wilt reizen, hoort dat er gewoon bij, maar het is en blijft niet onze hobby...

We hebben een mooie twaalf dagen in Jordanië doorgebracht. Met name de hoogtepunten waren schitterend! Voor ons waren dat Wadi Rum en Petra. En ook het drijven in de Dode Zee is een leuke ervaring, die we nu dus echt een keer hebben meegemaakt. Ook de oude steden en kastelen zoals Jerash en Kerak en de mozaïeken in Madaba waren alleszins de moeite waard. Aqaba is een redelijk gezellige kustplaats; Amman vonden wij behoorlijk tegenvallen.

Als je naar Jordanië gaat, doe je dat voor bovenstaande zaken. Wat natuurschoon betreft vinden wij het land ontzettend slecht bedeeld, Wadi Rum natuurlijk uitgezonderd. En dat is natuurlijk niet zo gek als je weet dat Jordanië voor 95 procent uit woestijn bestaat. De bevolking is bijzonder vriendelijk en behulpzaam en je wordt overal met respect behandeld. En dat levert soms leuke ontmoetingen op.

We hebben geleerd dat Jordanië een land is met behoorlijk wat problemen. Het land heeft nauwelijks delfstoffen: geen olie of gas, alleen een klein beetje uranium en potas, een stof die gebruikt wordt bij de bereiding van kunstmest. Het grootste probleem, we hebben het al eerder gezegd, is het gebrek aan water. Alleen in het uiterste noordwesten, in de Jordaanvallei, is landbouw mogelijk en wat daar wordt verbouwd is allemaal voor eigen consumptie en wordt dus niet geëxporteerd. De klimaatverandering zal Jordanië ook geen goed doen. Het waterpeil in de Dode Zee zakt schrikbarend. Er zijn wel eens plannen geweest om water vanuit de Rode Zee over te hevelen naar de Dode Zee, maar dat is praktisch heel moeilijk uitvoerbaar, mede door het enorme niveauverschil tussen beide zeeën.

Jordanië is een buffer tussen allerlei landen die met elkaar in conflict zijn. Het feit dat Jordanië daar een min of meer onafhankelijke houding bij inneemt, zorgt ervoor dat veel internationale organisaties en ngo's zich juist in Amman vestigen. Daardoor is Amman een behoorlijk moderne stad geworden met een heel redelijke levensstandaard en met heel veel expats. De politieke situatie in het Midden-Oosten blijft echter een kruitvat en als daar een lont ontbrandt zou dat wel eens grote gevolgen kunnen hebben; niet alleen voor de regio daar, maar voor de hele wereld. Laten we hopen dat de wens van koning Abdullah II ooit zal uitkomen en dat er een definitieve vrede in het Midden-Oosten komt.