Naar de kust

Als voetganger oversteken in Ho Chi Minh City is 's avonds levensgevaarlijk. Dat merkten we toen we gisteravond nog even snel wat dollars wilden wisselen. Toegegeven, de straat voor het hotel is vierbaans en heel druk. Dus wat doe je dan? Je zoekt een kruising met stoplichten en met een voetgangerslicht om daar over te steken. En wat blijkt dan? Als de lichten op rood gaan en het voetgangerslicht op groen, dan stoppen de auto's keurig, maar de brommertjes rijden bijna allemaal door. En aangezien er veel meer brommertjes zijn dan auto's word je bijna letterlijk van de sokken gereden. En als je dan uiteindelijk je geld hebt gewisseld, moet je ook weer terug... Je bent dan wel multimiljonair, maar ook zeer kwetsbaar. Maar goed, uiteindelijk zijn we toch heelhuids weer aan de overkant gekomen, maar niet nadat Evelien in haar paniek een Vietnamese man midden op de zebra bijna om zijn hals viel, die daarvan dan weer zodanig schrok dat hij niet wist hoe snel hij weg moest komen...

Vanmorgen vertrokken we om 7.05 uur met onze bus voor een reis van pakweg 370 km naar een resort aan de oostkust. Onderweg hebben we wat stops gemaakt voor koffie en daar bleken ze heerlijke drinkyoghurt te hebben. Vervolgens hebben we in de stad Phan Tieth bij een grote Coop supermarkt wat boodschappen gedaan. Daarna zijn we, na nog weer een korte stop bij oranje zandduinen, doorgereden naar het dorpje Bau Truc, waar de etnische Cham-minderheid op traditionele manier potten vervaardigt. Daar vlakbij liggen de Po Klong Garai torens, die gebouwd zijn door hetzelfde volk dat ook verantwoordelijk is voor de Borobudur op Java en voor de Angkor Wat tempels in Cambodja. Daarna was het nog een kwartiertje rijden naar ons huidige resort aan de Zuid-Chinese Zee, waar we twee nachten zullen verblijven. We hebben een eigen huisje met het strand op 50 meter en twee prachtige zwembaden in een mooie tropische tuin. Voor morgen staat er niets op het programma, dus we kunnen heerlijk uitslapen en onze gang gaan.

Vanavond hebben we met z'n achten gegeten bij een Fransman, die hier een pizzeria runt. Hoewel er maar een pizza tegelijk in zijn oven  kan, waardoor sommigen pas aan hun pizza begonnen toen anderen die van hun al op hadden  hebben we vreselijk gelachen. Kortom, een hele gezellige avond.