Petra

Een dag naar Petra betekent vroeg opstaan. Om half zeven zaten we aan het ontbijt en drie kwartier later vertrokken we met de groep om dit moderne wereldwonder te bezoeken.

Onze Jordaanse, maar eigenlijk moet ik zeggen Palestijnse gids, loodste ons naar de siq, de nauwe kloof van 1,2 kilometer, die toegang geeft tot de eigenlijke stad. Onderweg hield hij telkens stil om ons van alles te vertellen. Zo zagen wij op een berg, heel hoog in de verte, een witte moskee. Hier zou volgens de overlevering het graf van Aäron, de broer van Mozes, zich bevinden. Er is inderdaad een graf gevonden, maar of degene die erin ligt werkelijk Aäron is, is niet helemaal zeker.

De siq is dus de nauwe kloof naar Petra. Hier kun je lopend doorheen, maar je kunt die tocht ook te paard, met een ezel, met paard en wagen of met een golfkarretje maken. De ezels zijn daar trouwens illegaal en daar zijn er heel veel van! De mensen die er werken (en soms ook illegaal wonen) beschouwen Petra als zijnde van hun. Maar niets is minder waar en dat levert soms letterlijk enorme veldslagen op tussen een kleine groep fanatici en politie en leger. En dan schijnt het er echt niet zachtzinnig aan toe te gaan!

Wij hebben natuurlijk gewoon gelopen. En aan het eind van de siq zie je dan het eerste schitterende bouwwerk: De Schatkamer. En daar word je best even stil van als je dat ziet! Overigens is het nooit een echte schatkamer geweest. Alle uitgehakte bouwwerken in Petra zijn grafkamers, waarin ooit meerdere mensen werden begraven. De huidige namen, zoals bijv. schatkamer en klooster zijn later door mensen bedacht, maar zeggen niets over het gebruik ervan. Want zoals de schatkamer geen schatkamer was, was het klooster geen klooster, maar ook een grafkamer met graven. En dat geldt ook voor de andere bouwwerken.

Petra is "gebouwd" door de Nabateeërs, een volk uit de verre oudheid. Hoe ze deze gigantische klussen hebben geklaard, zal altijd wel enigszins een raadsel blijven. Feit is dat de rotsen uit relatief zacht gesteente bestaan en dat zal ongetwijfeld geholpen hebben. Maar toch, het is fenomenaal wat hier is gebeurd. De naam Petra is de Griekse naam van de stad. De Nabateeërs zelf noemden hun stad Raqmu. Rond het begin van onze jaartelling woonden er 25.000 mensen. En die waren schatrijk, omdat Petra op een knooppunt van handelswegen lag. In het jaar 106 hebben de Romeinen de stad veroverd en dat kun je vooral zien aan sommige wegen. Daarna is Petra lange tijd in de vergetelheid geraakt. Een Zwitser, vermomd als Indiase handelaar, herontdekte Petra in 1812.

We hebben met de groep koffie gedronken en daarna kon ieder zijn weegs gaan om de zaken te bekijken in eigen tempo. Dat betekent veel klim- en klauterwerk langs trappen en in de rotsen uitgehakte treden, die niet overal even gemakkelijk lopen. Voeg daarbij het feit dat het steeds warmer werd en je snapt dat er door ons een behoorlijke inspanning is gepleegd. Maar ja, als je iets wil zien moet je er wat voor over hebben. 

Uiteindelijk, nadat we al veel gezien hadden, besloten Evelien en ondergetekende om toch een poging te wagen en naar het klooster te lopen. Dat ligt een stuk buiten het gedeelte waar je het eerst komt en bovendien ligt het flink hoger. Na de eerste stijging volgen er 800 treden, voordat je het klooster bereikt. Het bleek teveel voor ons. Halverwege kwamen we een van de groepsleden tegen die aan het afdalen was. En terwijl wij dachten dat we er bijna waren, vertelde hij ons dat hij boven bij het klooster was geweest en nu al 30 minuten aan het afdalen was. De klim zou dus nog minstens drie kwartier duren en werd bovendien nog flink steiler dan tot dan toe. Voor ons was dat een reden om terug te keren en dat is zeker niet gemakkelijker dan klimmen. Kortom, we vinden dat we een goede beslissing hebben genomen.

Eenmaal weer in het centrum zijn we aangeland bij het tentje waar we 's morgens koffie hebben gedronken. Daar hebben we onszelf getrakteerd op een drankje dat we hier ontdekt hebben: lemon met mint. Heerlijk zurig en vreselijk goed tegen de dorst. Daarna moesten we onze inmiddels behoorlijk vermoeide lijven weer terugslepen; eerst door de siq en later via een gemeen stuk vals plat naar ons hotel. Daar kwamen we om vier uur aan, zeer vermoeid, maar de douche verricht dan weer wonderen.

Vlak voordat we de siq ingingen hebben we nog twee video's gemaakt. De foto's en de beide video's zijn inmiddels op ons blog geplaatst en die spreken, vinden wij, voor zich.

Vanavond hebben we gegeten bij een Jordaanse familie hier in Petra. En dat is echt een hele leuke belevenis. We gingen naar het huis van een leraar computertechnologie. De schoenen gaan uit en je zit op matrassen die op de grond liggen. Mohammed, de leraar, verdient wat bij met het organiseren van dit soort maaltijden. Vader en de vier kinderen (en twee neefjes) bedienen en helpen. Moeder staat in de keuken en die krijg je niet te zien. Mohammed vertelde over allerlei oosterse gebruiken rond de maaltijd. We kregen eerst een klein bekertje koffie met kardamom, daarna een heerlijke schotel, kapsa, bestaande uit gekruide rijst met kip en allerlei salades erbij. Verder een groenteschotel met overheerlijke gehaktballetjes. En na de thee volgde nog een zoet gebakje. Fenomenaal!! Een belevenis die we niet hadden willen missen.

Morgen zal er geen blog verschijnen, want dan gaan we naar de Bedoeïenen in Wadi Rum, in de woestijn, en daar is geen internet. Als we dinsdag in Aqaba aankomen, zullen we onze belevenissen weer op het blog zetten. Met foto's natuurlijk...